Sedert ek laas hier geskryf het, het baie water in die see geloop. So swaarmoedig soos 'n mens maar kan raak so vol lewe en opgewondenheid kan daar ook wees.
Sedert ek laas hier so swaarmoedig was, gebeur daar so nou en dan ook iets wat weer lewe gee. Die ou jaar het vir my maar baie donker geeindig en weereens het HY in sy Voorsienigheid ook weer lewe en hoop gegee en het die jaar met spoed en hoogtepunte afgeskop, alles met SY genade en seen.
Dinge soos kinders se prestasies wat jou bors laat swel van trots, hul kwinkslae en manewalesse. 'n Besigheid wat oornag begin floreer, wat meer kan 'n mens vra?
Steeds bly daar ook die donker sy waar riviere stede oorstroom en damwalle breek en oorstroom, maar die oorstromings het niks met die werklike natuurrampe te doen nie. Dit is die innerlike strome van trane wat alles na die innerlike mens oorstroom. Die hartseer, die seerkry wat die ou jaar meegebring het. Die verlies aan geliefdes, die verlies aan persoon, individualiteit en die emosionele. Die seerkry van 'n vrou waar sy net moet wees. Moet wees in alles wat sy doen vir haar man, haar kinders.. net moet wees. Net moet wees vir God en Sy Wil, net moet wees vir ander, net moet wees ..... daar waar die vrou in haar nie tot uiting mag kom om ook haarself te kan wees nie.
Dan wonder ek as dit so in SY Raadsplan beskik is, Sy doel met die vrou is, dan moet 'n mens maar net wees...
Die damwal het gebreek,
Haar trane het oorstroom
Na binne - onsigbaar
Van hul wat haar oorstroom
Gestroop van emosie
Gestroop van individualiteit
Gestroop van menswees
Soos oorblyfsels na die vloed
Is sy maar net om te wees..
Soli
That's great.
ReplyDelete